Informatie over het Amazone Regenwoud

De Madidi, Serere en Beni Amazone Reservaten

Het Madidi Amazone Reservaat, officieel het PN (Parque Nacional) en het IMNA (Integrated Management Natural Area) werd opgericht in 1995.

Madidi beslaat in totaal 18.957 km2 waarvan 12.715 km ² onder de noemer van het Nationaal Park en 6,242.5 km ² wordt gecategoriseerd onder de IMNA.

Madidi maakt deel uit van de internationale corridor van beschermde gebieden die zich uitstrekt van Vilcabamba (in Peru) naar Amboro (in Bolivia), waaronder het Manu Biosphere Reserve, Tambopata-Candamo Reserve, Bahuaja-Stonene National Park y Manuripi-Heide, Apolobamba. Alles bij elkaar vormt dit beschermde gebied een van de grootste en meest biologisch diverse regio’s in de wereld.

De geregistreerde grenzen van het Madidi reservaat liggen tussen 12 ° 30 ‘en 14 ° 44’ zuiderbreedte en tussen 67 ° 30 ‘en 69 ° 51’ westerlengte. Vanaf de Heide en Tuichi rivieren in de Amazone laaglanden op 180 m hoogte, naar het met gletsjers bedekte Apolobamba gebergte op meer dan 5760 m hoogte!

Binnen het Madidi Reservaat worden de verschillende ecosystemen beschermd in vier apparte natuurreservaten; Madidi National Park (Amazone regenwoud, incl. de Yungas en droge bossen.), Serere Sanctuary (regenwoud), het inheemse Pilon Lajas Biosphere Reserve (Amazone regenwoud) en het Pampas Reserve (Beni savannes).

De beste manier om Madidi en de andere Amazone reservaten te bereiken is door vanuit Rurrenabaque met een kleine veerboot de Beni rivier over te steken naar San Buenaventura.

Flora en Madidi

De uitgestrekte wildernis van Madidi’s omvat een ongeëvenaarde biodiversiteit, variërend van berg-nevelwoud tot tropische bossen, vochtige laagland bossen, droge savanne, ruige rivieren en meren.

In Madidi komen naar schatting 5000 a 6000 plantensoorten voor en de tropische Andes van Madidi is wereldwijd ook bekend als hotspot van plantaardige endemism.

Wildlife in Madidi

In de bergen, bossen en rivieren van Madidi leven naar schatting 44% van alle zoogdiersoorten uit de nieuwe wereld en naar schatting 38% van de neotropische amfibieën in de wereld!

Het Madidi Amazon Reservaay is ook bijzonder vanwege de aanwezigheid van meer dan 1000 vogelsoorten, wat neerkomt op 11% van ’s werelds 9.000 vogelsoorten! Daarnaast is er een rijk en gevarieerd leven in het water met veel verschillende vissoorten.

De wildlifebioloog Dr Robert Wallace, wordt gecrediteerd voor het ontdekken van een onbekende titi apensoort, die alleen in het Madidi reservaat voorkomt. Het recht om de nieuwe soort een naam te geven werd geveild door middel van een overeenkomst tussen de wetenschappers, de Bolivian National Protected Area Service (Sernap) en de Stichting voor de ontwikkeling van de beschermde gebieden (FUNDESNAP). Deze gezamelijke inspanning heeft 650.000 US$ opgeleverd voor een speciaal fonds. Dit fonds genereert nu voldoende inkomsten om voor 14 parkwachters per jaar te betalen.

Opmerking: Bij een recent onderzoek in oktober 2011, uitgevoerd met de steun van National Geographic, werd ontdekt dat er nog steeds tenminste 19 verschillende jaguars in het Madidi reservaat voorkomen!

Menselijke bewoners en lodges

Binnen grenzen van het P.N. Madidi leven nog steeds enkele inheemse gemeenschappen, waaronder die van San Jose, de Uchupiamonas en de Quechua-Tacana.

De lokale bewoners die vanuit de Andes hooglanden naar hier zijn gemigreerd spreken de inheemse taal Quechua. De culturen die hun oorsprong vinden in deze regio zijn ondermeer de Tacana, de Mosete, de Tsimane en de Ese Ejja, ook zij spreken allemaal hun eigen taal. Een aantal van hen hebben hun krachten gebundeld om hun natuurlijke leefgebied te beschermen. Hun projecten zijn: aan de oostelijke grens, het TCO (Tierra Comunitaria de Origen / land voor de inheemse gemeenschap) Tacana I, aan de noordkant van het park, TCO Tacana II en aan het zuiden grenst het IMNANA (Integrated Management Natural Area National Apolobamba), TCO Lecos Apolo, TCO Lecos Larecaja en het Biosphere Reservaat plus de inheemse Pilón Lajas gebieden.

Er zijn ook enkele eco-lodges in en rond het nationale Park Madidi. De oudste en bekendste is Chalalan Ecolodge in Chalalán aan de rivier Tuichi, een succesvolle community-based onderneming die aanzienlijke economische voordelen voor inheemse gemeenschappen genereert.

Serere Sanctuary

Het Serere Sanctuary wordt beheerd door Madidi Travel. Het is een 4000 hectare groot prive-reservaat binnen het Madidi Amazone Reservaat dat zich toelegt op het genereren van inkomsten door middel van duurzaam eco-toerisme. De inkomsten word o.a. gebruikt voor het doorlopende onderhoud/ behoud van het Serere Reservaat en om nieuwe wettelijk beschermde zones te vestigen in het noorden van de Madidi Mozaïek. Het Serere reservaat werd ruim 20 jaar geleden opgericht door Rosa Maria Ruiz, die hier soms bijna letterlijk voor heeft moeten vechten…

De Serere lodge ligt op drie uur varen van Rurrenabaque.

Rosa Maria Ruiz is ook de oprichtster van Eco-Bolivia, een organisatie die in 1990 aan de basis stond van het oprichten van het Madidi National Park.

Andere lodges in het Park zijn onder andere San Miguel del Bala Eco-Lodge aan de oevers van de rivier de Beni, bereikbaar per boot 40 minuten stroom opwaards van Rurrenabaque, en de jonge Entno Ecolodge – Mashaquipe aan de rivier Tuichi dicht bij de monding met de rivier de Beni.

Het Weer in Madidi:

Het klimaat varieert van koud in de bergketens, tot warm in de laaglanden van het noorden.

De wind komt voornamelijk uit het noorden en de koude fronten uit het zuiden hebben weinig invloed op de temperatuur van de Madidi de regio’s.

Madidi is gelegen in het zuidelijk halfrond en dus het koude seizoen (herfst en winter) gaan van mei tot september en de warme seizoenen (lente en zomer) van oktober tot begin april, het is ook beschouwd als het regenseizoen. Warmste maand november, natste maand januari.

Het droge seizoen valt samen met de zuidelijke winter. De gemiddelde jaarlijkse temperatuur is 26 graden C., maar veel hangt af van de hoogte.

Het Beni Biosphere Reservaat

Dit reservaat beslaat een geografisch gebied van 135.000 hectare. De ongelooflijke ecologische samenstelling trok de aandacht van nationale en internationale onderzoekers en milieuactivisten. Na 10 zware jaren van inspanning en met de sponsoring van de Boliviaanse Academie van Wetenschappen, werd in1986 het Beni Reservaat uiteindelijk door de MAB-UNESCO Internationale Raad erkend als een beschermd biosfeerreservaat. Het doel: de bevordering van het behoud van evenwicht tussen mens en natuur. Daarnaast zijn 30.000 hectare van het reservaat ook wettelijk erkend door de Boliviaanse staat, als onderdeel van het inheemse T’simane grondgebied.

Binnen de natuurlijke grensen van het Beni Biosphere Reservaat vallen drie biogeografische zones: de Amazone, de Chaco en de Cerrado. Studies die in het gebied bewijzen de aanwezigheid van meer dan 100 zoogdiersoorten, meer dan 500 soorten vogels en meer dan 2000 plantensoorten!

Van groot belang voor Beni is de onderlingen samenwerking tussen nationale en internationale milieu organisaties, academische instellingen en de lokale bevolking. Deze samenwerking heeft o.a. geleid tot een verrijking van de algemene kennis over de Amazone, binnen de wetenschappelijke wereld.

The Tambopata (Candamo) National Amazon Reserve

Het Nationale Tambopata Reservaat (voorheen alleen bekend als de Tambopata-Candamo reserve zone) is een natuurreservaat in het Peruaanse Amazonegebied ten zuiden van de Madre de Dios rivier in de Inambari Tambopata provincie.

Tambopata werd opgericht op 26 januari 1990 rond het stroomgebied van de rivieren Tambopata, Candamo en Heath, die twee belangrijke ecosystemen hebben. Het reservaat ligt voor 40% in de provincie Madre de Dios en voor 60% in de provincie van Puno en heeft een oppervlakte van 1.478.942 hectare. Daarnaast werd een speciaal vochtig gebied/ nevelwoud van 271,582 hectares binnen het reservaat benoemd tot Bahuaja Sonene National Park.

Het beschermde gebied van Tambopata is voorzien van acht “life zones”: subtropisch vochtige bos, tropisch vochtig bos, subtropische hoge luchtvochtigheid bos, subtropische hoge luchtvochtigheid uitlopers nevelwoud, subtropisch regenwoud, tropisch nevelwoud uitlopers, subtropisch lagere uitlopers nevelwoud en semi-ondergelopen subtropisch nevelwoud .

Toegang tot het Tambopata Amazone reservaat is vanaf Puerto Maldonado, te bereiken via de Tambopata rivier, of met de auto over de nieuwe weg Cusco – Puerto Maldonado.

Amazone Natuurreservaten

Het Tambopata reservaat maakt deel uit van het zeer grote (1 miljoen hectare) Bahuaja Sonene National Park.

Zowel Nationale Tambopata Reservaat en het Bahuaja-Sonene National Park maken deel uit van het gigantisch grote, 30 miljoen hectare, Vilcabamba-Amboro Conservation Corridor (conservatie ring)

Deze ring wordt gevormd door 16 beschermde gebieden, variërend van de Vilcabamba bergketen ten westen van Cusco naar het Nationaal Park Amboro in het centrum van Bolivia. Het omvat o.a. het Manu National Park, de Machu Picchu Sanctuary en het Nationaal Park Madidi. Bovendien beschermt deze ring zo’n 40 etnische groepen.

Het belangrijkste doel van deze conservatie ring is het beschermen van de bijzondere en unique natuur binnen haar grenzen. Om dit te bereiken probeert men zoveel mogelijk om samenwerking tussen de lokale regios en organisaties te stimuleren. Ook zijn er binnen deze ring verschillende projecten opgezet om de lokale bevolking te helpen om op een ecologisch vriendelijke manier met het regenwoud om te kunnen blijven gaan.

Eén deze projecten is o.a. het stimuleren van agro-bosbouw om de schadelijke gevolgen van landbouw en houdkap in dit gebied zoveel mogelijk te beperken.

Ook de jungle lodges, die toeristen uitnodigen om van de prachtige natuur te genieten, vormen onderdeel van deze ecologische projecten, omdat zij een alternatieve inkomstenbron bieden tegenover het kappen van het regenwoud.

Eco Amazone lodges

In juli 1977 kreeg de locale operator Safaris, eigenaar van de Explore’s Inn Lodge, als eerste toestemming van de Peruaanse regering om de mogelijkheden van duurzaam tourisme in het Tambopata Reservaat te verkennen.

Opmerking: De meeste Jungle Lodges liggen aan de randen van het Tambopata Reservaat. Sinds een aantal jaren wordt het centrum van het Tambopata reservaat nog eens extra beschermd onder de naam: “Zona Reservada Tambopata” (ZRT)”. Toegang tot dit gebied is alleen met speciale toestemming van de beheerders. De bekendste van de twee lodges die in dit gebied ligt is het Tambopata Reseach Center.

Flora in de Tambopata Amazone

De flora in het Tambopata reservaat is typisch voor het zuidwestelijke Amazonegebied. De pampa’s worden periodiek overstroomd en op de iets hoger gelegen gebieden vormen zich kleine geisloleerde bosjes van verschillende unieke bomen- en plantensoorten, waaronder meer dan 10.000 soorten vaatplanten!

Er groeien zoveel verschillende planten en boomsoorten, dat een deel waarschijnlijk nog niet eens ontdekt is…

Tambopata is ook de de thuisbasis van een grote diversiteit aan commerciele planten en boonsoorten zoals cederhout, mahonie, tornillo, paranoten, palmen zoals de pona, aguaje, Huasai en ungurahui.

Wildlife in Tambopata

Het ongerepte (primary) regenwoud van dit reservaat is o.a. het leefgebied van 592 vogelsoorten, waaronder 32 papagaaien soorten (10% van van alle papagaaien soorten ter wereld); 200 zoogdiersoorten; 1234 vlindersoorten, 127 amfibieën, 74 reptielen en velen variëteiten.

Onderzoekers hebben ook ontdekt dat de unieke beschermde leefgebieden van het Tambopata reservaat onderdak bieden aan verschillende bijzondere diersoorten (incl. Tapirs, slingerapen, kaaiman, Reuzen Miereneter, nachtaapje, white-lipped peccaries, enz.) die in andere gebieden van het Amazone Regenwoud nog maar weinig voorkomen. De belangrijkste reden hiervoor is het illegaal stropen…

Door de toenemende ontbossing langs de onderste hellingen van de Andes in grote delen van het Amazone gebied, wordt deze zelfde breedtegraad binnen het nationale park grotendeels gedomineerd door Amazone vogelsoorten. Het zijn vooral de vogels die op of nabij hun elevatie grenzen leven en soorten die beperkt zijn (of gedeeltelijk beperkt) aan de smalle band van regenwoud, te vinden op de onderste hellingen van de Andes. Dit ecosysteem is een van de meest bedreigde in heel Zuid-Amerika. Een relatief groot deel van dit ecosysteem wordt gevonden binnen het Nationaal Park Bahuaja-Sonene.

Menselijke invloed in Tambopata

Een invloedrijke stam van ongeveer duizend mensen de ‘Esse’eja’ of ‘huarayos’ vormt een van de vier officiele gemeenschappen binnen dit gebied. Ze wonen naast de Quechuas en Aymara’s en hebben activiteiten zoals landbouw (koffie), jagen, vissen en foerageren.

In totaal wordt het Tambopata Reservaat bewoond door ongeveer 5000 mensen die vooral leven van visserij, jacht, houtwinning, kleinschalige goudwinning en de “slash en burn landbouw”.

Vormde vroeger deze lokale “slash en burn landbouw” de belangrijkste bedreiging voor het machtige Amazone Regenwoud, nu is de bedreiging gegroeid naar internationale omvang. O.a. door de aanleg van de verharde internationale weg “Inter Oceanic Highway” tussen Peru en Bolivia, die voorheen onbereikbare afgeschermde gebieden van het regenwoud toegangkelijk maakt. Maar ook de invloed van de snel groeiende Aziatische economie heeft een negatieve invloed op het regenwoud. Vooral China koopt steeds meer regenwoud op, opzoek naar voldoende grondstoffen om haar economie draaiende te houden en bevolking te kunnen voeden.

Het weer in Tambopata

Het regenseizoen is van november tot april. -»Van mei tot oktober is het droge seizoen en van juli tot september is het beste seizoen om ara’s te observeren.

Gemiddelde temperatuur gedurende het jaar is 26 ° C, variërend tussen de 10 en 38 ° C; met een gemiddelde jaarlijkse regenval van 1600-2400 mm. Regenval in het beschermde gebied is typisch voor de meeste gebieden in de Peruaanse Amazone. Het vochtige climaat in de verschillende gebieden varieerd jaarlijks tussen: 3000 mm en 25 ° C gemiddeld, sub-level luchtvochtigheid en semi-warme (1700 mm en 26 ° C gemiddeld), high-level semi-warm (4000 mm en 23 ° C).

Informatie van het TRC over de Colpa Colorado Klei-Lik:

• Het weer heeft een sterke invloed op het aantal papegaaien die gebruik maken van de lick: minder op regenachtige dagen en de meer op heldere zonnige dagen.

• De seizoensgebonden klimaatveranderingen beinvloeden de fluctuaties in de jaarlijkse voedselvoorziening voor papegaaien en ara’s (bloemen, onrijpe vruchten en rijpe vruchten). Beschikbaarheid van voedsel is blijkbaar laagst aan het einde van het regenseizoen en het begin droge seizoen (maart-juli) en het hoogst in de vroege tot midden regenseizoen december en januari.

• De jaarlijkse fluctuaties in voedselaanbod beinvloeden vooral twee dingen: de jaarlijkse bewegingen van de papegaaien van en naar het gebied rond het Tambopata Research Center en de tijd dat ze broeden.

o Tijdens de seizoenen met de laagste beschikbaarheid van voedsel (april / juli), verlaat een groot deel van de vogels het gebied rond TRC en daalt het aantal vogels in het bos dramatisch.

o De timing van het broed seizoen wordt gedreven door de voedselvoorziening: het aantal broedende papegaaiensoorten is nauw gecorreleerd met de hoeveelheid fruit en bloemen. Echter, niet alle soorten broeden tegelijk. Kleinere soorten broeden bijv. eerder dan grotere soorten.

N.P. Manú Amazone Reservaat

Het PN (Parque National) Manu Amazone reservaat is een biosfeer reservaat gelegen in Madre de Dios en Paucartambo, Cusco.

Manu werd in 1977 door UNESCO erkend als een biosfeerreservaat en in 1987 werd het uitgeroepen tot een World Heritage Site. Het is het grootste Nationale Park in Peru, met een oppervlakte van 15.328 km ². Het aangrensende Biosfeerreservaat bevat een extra 2.570 km ² en nog eens 914 km ² zijn opgenomen in een “Culturele Zone” (ook in dit gedeelte gelden verschillende regels ter bescherming van het regenwoud), waardoor de totale oppervlakte tot 18.811 km ² komt.

Het park beschermt verschillende ecologische zones, variërend van zo laag als 150 meter boven de zeespiegel in delen van het zuidwesten van de Amazone, iets hoger gelegen vochtige bossen aan de Peruaanse Yungas en in de centrale Andes tot natte Puna (grasland) op een hoogte van 4200 meter. Vanwege dit topografische bereik heeft het een van de hoogste niveaus van biodiversiteit van alle nationale parken ter wereld.

Voordat dit gebied door de Peruaanse regering werd beschermd werd het vooral geconserveerd dankzij haar ontoegankelijkheid. Het park omvat vrijwel het gehele stroomgebied van de Manu rivier vanaf de bronnen van haar zijrivieren hoog in de Andes, tot waar zij haar water leegt in de Madre de Dios rivier.

De omgeving is ook nu nog grotendeels onontwikkeld. De enige directe toegang tot de laaglanden is per boot over de Manu rivier. Deze enige ingang is gemakkelijk door parkwachters te controleren.

De enige toegangsweg Cusco-Paucartambo-Shintuya grenst aan het zuidelijke deel van het park en biedt toegang tot high-Andes ecosystemen, zoals graslanden (Puna), bergbossen en struikgewas.

Flora in Manu

In totaal zijn er al meer dan 15.000 plantensoorten in het nationale Park Manu ontdekt en zijn er plaatsen gevonden waar tot wel 250 verschillende boomsoorten per hectare groeien!

40% Van het PN Manu is Amazone laagland tropisch regenwoud, met inbegrip van varzea, dode rivierarmen, Iriartea palmmoerassen, hoogland bossen en grasland.

Wildlife in Manu

Vanwege de lage bevolkings dichtheid in Manu, de afwezigheid van massa tourisme en het feit dat er binnen het reservaat alleen gebruik gemaakt word van traditionele jacht technieken, tonen de dieren in Manu nog weinig angst voor mensen en zijn ze gemakkelijker te benaderen dan in de meeste andere reservaten. Manu, daarom biedt ongeëvenaarde mogelijkheden voor het spotten van dieren!

Grotere diersoorten die in de laagland bossen leven omvatten o.a.: de jaguar, poema, ocelot, reuze otter, reuze miereneter, de zuidelijke tamandua, het reuzengordeldier, de negen strepen gordeldier, bruin-keel luiaard, twee-tenige Hoffmann’s luiaard, Braziliaanse tapir, capibara’s, pacarana, Wild Tayra , laagland paca, collared peccary, witlip peccary en verschillende soorten herten, waaronder de Zuid-Amerikaanse rode brocket, en Zuid-Amerikaanse bruine brocket. Er zijn zelfs moeras herten gezien, ondanks dat dit meer een savannna dier is.

Er zijn 14 apensoorten, waaronder de Goeldi’s marmoset, het unieke pygmee marmoset zijdeaapje, de kleinste aap ter wereld, shock-headed kapucijn (Cebus albifrons cuscinus), getuft kapucijn (Cebus apella peruanus), Bruin-bedekte leeuwenaapje, keizer leeuwenaapje, besnorde leeuwenaapje, zwart-afgedekte doodshoofdaapje, zwart-kop nachtaap die pas na zonsondergang opzoek gaat naar voedsel, de bruine titi, Rio Tapajós saki, Boliviaanse rode brulapen, Peruaanse slingeraap en grijze Wolapen.

In de bergachtige gebieden boven de ca. 2000 m kun je o.a. het Peruaanse witstaart hert deer, de dwerg brocket, Culpeo, berg PACA, de brilbeer en zelfs de puma nog tegenkomen.

Het Manu reservaat is ook een populaire bestemming voor vogelaars uit de hele wereld, want het is de thuisbasis van meer dan 1000 verschillende vogelsoorten, meer dan het aantal vogelsoorten die zijn aangetroffen in de Verenigde Staten en Canada samen. Eén van de populaire vogels is o.a. de Andes Rotshaan

Kort overzicht van andere faunasoorten die je in Manu tegen kunt komen: 222 zoogdiersoorten, 99 reptielsoorten, 140 amfibiesoorten, 210 vissoorten, 1.307 vlindersoorten, 136 libellensoorten, 650 keversoorten.

Manu wordt daarnaast ook geprezen voor het hebben van één van de hoogste dichtheden van gewervelde landdieren ooit gevonden in Latijns-Amerikaanse tropische bossen.

Mensen in PN Manu

Permanente bewoning is beperkt tot enkele kleine gemeenschappen van de Matsigenga Amazone tribale groep en bevind zich grotendeels langs de rivier Manu of een van zijn belangrijkste zijrivieren. De beschermde gebieden grenzend aan het park worden voor verschillende doeleinden gebruik, waaronder toerisme, jacht, houtkap en landbouw. Deze gebieden, met name stroomafwaarts aan de rivier Manu, zijn opgenomen in het bredere Manu biosfeer reservaat, maar maken geen deel uit van het nationale park.

Het Cocha Cashu biologische station, onder leiding van ecoloog John Terborgh, van de gerenommeerde Duke Universiteit, is het grootste en het meest bekende onderzoekscentrum in het park. Het terrein behoord ook tot een van de best bestudeerde lokaties in de tropen.

Het Manu Learning Centre (MLC) ligt binnen de Culturele Zone van het Manu Biosphere Reservaat langs de zuid-oostelijke grens met de Alto Madre de Dios rivier. De MLC faciliteert onderzoekswerk binnen de verstoorde Culturele Zone van het park waar de menselijke invloed het grootst is.

In het hart van het Manu Amazone natuur reservaat leven zelfs nog enkele van de buitenwereld geïsoleerd volkeren!

Aanvullende informatie:

Wildlife terzijde, het reizen door het Manu zelf is al een ongelooflijk spectaculair en niet te missen ervaring. Toegang tot Manu is normaal gesproken via de weg vanaf Cusco. Deze reis van Cusco naar de ingang van de “Manu Reserve Zone” voert over het Peruaanse Andes gebergte op een hoogte van 4000 m, langs pre-inca ruines, naar beneden door het nevelwoud aan de oostkant van de Andes en uiteindelijk in de weelderige jungle van het laagland regenwoud. Wegen blijven grotendeels onverhard en volgen hun kronkelige pad langs watervallen, diepe kloven en afgronden. Een bezoek aan Manu is echt een bijzondere en complete ervaring!

Het weer in Manu

De meeste van de regen valt van eind november tot begin april. De droge maanden van het jaar zijn van juni tot september.

Iquitos Amazone – Pacaya Samiria Nationale Reservaat

Het Pacaya Samiria Nationale Amazone Reservaat in Iquitos, Peru, wordt ook wel

“Het Oerwoud van de Spiegels” genoemd.

De Amazone Rivier

De 6490 km lange Amazone rivier is de langste en grootste rivier ter wereld. Het is de schepper van het leven, illusies en legenden…

Terwijl je over het water navigeerd, het eindeloze groen en de ondergaande zon achter de bomen bewonderd ben je constant in contact met de natuur en de lokale bewoners langs en op het water.

De Amazone Rivier ontvangt haar water van verschillende rivieren die vanuit de Colombiaanse, Ecuadoriaanse en Peruaanse Andes en regenwouden van west naar oost stromen. Waar deze rivieren samenkomen vormen zij de immens grote Amazone rivier die op verschillende plaatsen tot wel 4 km breed is! Op deze plaatsen lijkt het soms net of je op een vlakke zee vaart.

De inheemse bevolking uit het Peruaanse regenwoud, noemt de Amazone rivier ook wel: Paranaguasú (grote Rivier), Paranatinga (Witte Rivier) en Tunguragua (Koning van het Water). Daarnaast wordt beweerd dat de naam Amazone afstamd van een combinatie van twee inheemse woorden: ama (breken) en zona (kano), vrij vertaald “Kano-breker”.

Een andere veel gehoorde verklaring is dat de Amazone vernoemd is naar de vrouwelijke krijgsters uit het Amazone regenwoud.

Omdat de de Amazone rivier de belangrijkste transportroute van de omgeving vormd, hebben zich langs haar oevers velen nederzettingen, dorpen en steden gevormd. De grootste is Iquitos, hoofdstad van de provincie Loreto.

Iquitos

De wateren rond Iquitos zijn bekend vanwege de grote kans op het zien van de wit/roze zoetwater dolfijn, de kleine grijze dolfijn en de enorme Victoria waterlelies.

De Victoria is een waterlelie soort uit de Nymphaeaceae planten familie. Het heeft een lange steel (7-8 m (22,9-26,2 ft) en zeer grote groene bladeren (tot wel 3 m (9,8 ft) in diameter) die op het wateroppervlak drijven. De naam Victoria werd gegeven ter ere van koningin Victoria van het Verenigd Koninkrijk.

Pacaya Samiria Amazone Reservaat

In 1982 richtte de Peruaanse regering het Pacaya Samiria Nationale Reservaat op, met het oog op het behoud van de unieke wildernis en de prachtige landschappen van het gebied. De administratie is in handen van INRENA (National Institute of Natural Resources) dat kantoren in Lima en Iquitos heeft. Het reservaat heeft een oppervlakte van 20829 vierkante km en omvat 1,5% van de totale oppervlakte van Peru. Het ligt op 180 km van Iquitos.

De naam van de Pacaya Samiria is afkomstig van de namen van de twee rivieren die er doorheen stromen: Pacaya en Samiria. Een essentieel element dat kenmerkend is voor dit beschermde gebied, is de eb en vloed cyclus van de rivieren.

Tussen de maanden oktober en april is het regenseizoen waardoor het water van de rivieren en kreken toeneemt en een groot gebied van het regenwoud overstroomd. Deze tijd staat bekend als halve maan, vloed. Eb vindt plaats tussen mei en september, er valt veel minder regen en het niveau van het water in de rivieren daalt geleidelijk. In augustus bereikt het water zijn minimale niveau.

Deze seizoensgebonden veranderingen en het overwegend vlakke terrein heeft een landschap vol met kleine rivieren, kreken, meertjes en meren gevormd.

Wildlife heeft zich helemaal aangepast aan deze cyclus van eb en vloed. Voordat een groot deel van het regenwoud overstroomd, zoeken de landdieren onderdak in de hogere gebieden “Restingas”, waar het water nooit reikt.

Als het eb wordt trekken de landdieren weer naar lager gelegen gebieden en verzamelen de meeste vissen zich in de meren en meerjes die achterblijven. Deze vis vormt zo een gemakkelijke prooi voor velen watervogels en ander wildlife, die samen weer zorgen voor goede kansen op het maken van prachtige foto’s.

De uitgestrekte stranden die zich in deze tijd vormen worden door de bewoners gebruikt voor het verbouwen van o.a. rijst, bonen, pinda’s en andere gewassen. Daarnaast zijn er ook twee inheemse schildpad soorten, de charapa en Taricaya waterschildpadden, die deze stranden gebruiken voor het leggen van hun eieren.

Een deel van het Pacaya Samiria regenwoud blijft het hele jaar overspoeld, wat weer een andere bijzondere vegetatie met specieale planten/ en boomsoorten opleverd! Een van deze soorten is de “aguaje” een palmboom (Mauritia flexuosa) met overheerlijke vruchten die zowel door velen dieren als door de lokale bewoners worden gegeten.

In het Pacaya Samiria Reservaat groeit ook een grote diversiteit aan geneeskrachtige planten en bomen, zoals de “lupuna” (Ceiba pentandra, die een hoogte tot wel 150 m kan bereiken), maar ook velen minder bekende planten en boomsoorten waarvan hun nut nog ontdekt moet worden…

Op sommige plaatsen kun je ook nog enkele rubberbomen tegenkomen, overgebleven uit de roerige tijd van de rubber exploitatie, meer dan 80 jaar geleden.

Flora en fauna

Zowel de flora (1.204 planten soorten) als fauna in het Pacaya Samiria Reservaat zijn typerend voor ondergelopen regenwoud en omvat velen aquatische plant en diersoorten. Vis (256 vissoorten) is onmisbaar als voedsel voor mens en dier, om haar ecologische waarde en zelfs econimische waarde, als belangrijk handelsmiddel.

Ook de “paiche” (Arapaima gigas) is het vermelden waard. Deze vis komt alleen voor in de Amazone en is een van de grootste zoetwatervissen ter wereld, met een lenge die kan oplopen tot wel acht meter! De zeer goede smaak van haar vlees heeft helaas een te grote vraag en illegale jacht op deze vis opgeleverd.

De 449 verschillende vogelsoorten omvat met name de aquatische pralines zoals de reiger (Egretta thula) en aalscholver (Phalacrocorax brasilianus).

Daarnaast zijn er ruim 102 zoogdiersoorten, 69 reptielsoorten en 58 amfibieën geregistreerd. Kwetsbare of bedreigde soorten die gevonden kunnen worden in het Nationale Pacaya Samiria Reservaat zijn o.a.: de jaguar (Felix OCA), de zwarte alligator (Melanosuchus niger), de reuze rivier otter (Pteronura brasiliensis), de manati (Trichechus inunquis), vier verschillende soorten primaten en de “charapa” en “Taricaya” waterschildpadden, die worden beschouwd als bedreigde diersoorten. Om het illegaal rapen van eieren tussen juli en december te voorkomen zijn de autoriteiten verantwoordelijk voor het verzamelen van deze eieren om deze daarna op een rustige en veilige uit te laten komen.

Bewoners in en rond Pacaya Samiria

Er zijn 94 gemeenten in het Pacaya Samiria National Reservaat, 21 van hen behoren tot de Cocama – Cocamilla etnische groep. De totale bevolking van het reservaat is 42.000 en hun belangrijkste economische activiteiten zijn geconcentreerd rond de visserij, de landbouw, de jacht en het verzamelen van wat het Amazone regenwoud hen te bieden heeft.

De dichtstbijzijnde steden aan de rand van het reservaat zijn Nauta (110 km van Iquitos) en Requena.

Cuyabeno Wildlife Amazone Reservaat

Het beschermde Cuyabeno Wildlife Reservaat (in het Spaans: Reserva de Producción Faunística Cuyabeno) is een vochtig tropisch regenwoud gebied van 6,0338 vierkante kilometer in de Amazone van Ecuador. Het reservaat werd opgericht op 26 juli 1979 en is gelegen in het Putumayo kanton in de provincie Sucumbíos en in het Aguarico kanton in de provincie Orellana, op een hoogte tussen de 200 en 280 m.

Eén van de voornaamste doelstellingen van het Cuyabeno Reservaat is het behoud van het complexe Amazone ecosysteem. Het beschermde gebied wordt gekenmerkt door een complex netwerk van rivieren, kreken, lagunes en ondergelopen bossen die voor een hoge biodiversiteit zorgen. Deze invloed van het water in het Cuyabeno Amazone reservaat zorgt voor een bijzondere interactie en samenwerking tussen de plant- en diersoorten die het gebied bewonen.

De belangrijkste rivier in dit proces is de Aguarico (Het Rijke Water) rivier, die ook wel Witte rivier genoemd wordt als gevolg van het sediment dat ze vervoerd. Deze rivier is ook een van de weinige rivieren die het gehele jaar bevaarbaar blijft. Andere belangrijke rivieren zijn de San Miguel en de Cuyabeno rivier met hun zijrivieren.

Een voordeel van de grote hoeveel water die in Cuyabeno aanwezig is, is dat de grond veel minder geschikt is voor grote industrie, zoals petroleum, mijnbouw en houdkap.

Flora in Cuyabeno

Het Cuyabeno Reservaat wordt, samen met het aangrenzende P.N. (Parque Nacional) Yasuni beschouwd als één van de plekken met de grootste biodiversiteit ter wereld!

Binnen de tropisch vegetatie van het regenwoud is er een rijke variatie aan planten, maar liefst 12.000 soorten planten en bomen! Deze soorten zijn incl. bromelia’s, palmen, Ceibos, heliconia, Macrolobium, wilde rozen en maar liefst 60 verschillende soorten orchideeën. Veel van deze planten worden door de inheemse bevolking nog gebruikt voor medisch doeleinden.

Wildlife in Cuyabeno

Het Cuyabeno reservaat is vooral bekend om haar grote kans op het zien van wildlife. Onder de wilde dieren die door de uitgestrekte landerijen van het reservaat zwerven, vallen o.a.: tapirs, ocelotten, vleermuizen, jaguars, poema’s, capibara’s, anaconda’s, miereneters peccaries, pijlgifkikkers, agouti’s, leguanen en vijftien verschillende apensoorten.

Door haar wirwar van wateren zwemmen o.a.: schildpadden, roze zoetwater dolfijnen, reuze otters, zeekoeien (vroeger regelmatig te zien, maar nu zeer zeldzaam), vijf soorten kaaimannen en bijna 350 verschillende soorten vis-waaronder de beroemde piranha.

Ook leven er in het Cuyabeno Reservaat meer dan 550 verschillende vogelsoorten waardoor het één van de beste plaatsen ter wereld is om vogels te spotten!

Houd je ogen open voor kleurrijke spechten, kolibries, Tanagers, ara’s, toekans, kleurrijke papegaaien, ijsvogels, hoatzins en soms zelfs de Amazon arend of Harpij adelaar!

Weer en waterstanden in Cuyabeno

Uit beperkte regenval gegevens blijkt een jaarlijkse gemiddelde neerslag van ongeveer 3000 mm, met meer dan 250 mm van maandelijkse regenval tijdens het regenseizoen (van half maart tot en met augustus) en minder dan 250 mm in het droge seizoen (van half december tot de eerste dagen van maart).

Binnen het Cuyabeno reservaat ligt een netwerk van 14 ‘zwart-water meren’, die tijdens het regenseizoen worden gevormd door overstromingen. Ze zijn kenmerkend voor het regenseizoen, maar krimpen veel tijdens het droge seizoen. Van december tot maart kunnen ze soms zelfs bijna helemaal uitdrogen. Gedurende deze periode is de toegang tot de meren zeer onbetrouwbaar en worden er alleen speciale expedities in het reservaat georganiseerd, die deels te voet in plaats van per boot gaan.

Tijdens de droge periode is de toegang tot de meren moeilijker of zelfs voor mensen onmogelijk, maar dit is wel de periode waarin het gemakkelijker is om zoogdieren te spotten. In het droge seizoen schaard een groot deel van de wilde dieren zich rond de laatste overgebleven meertjes en plassen. Ook is deze periode het broedseizoen voor velen van de vogelsoorten die in het Cuyabeno reservaat leven.

Bezoekers aan het Cuyabeno Amazone Reservaat moeten wel bereid zijn om nat te worden en niet alleen van de onverwachte stortregens en soms overvolle rivieren, maar vooral van de luchtvochtigheid. Deze luchtvochtigheid is meestal zo tussen de 90 en 100%, waardoor alles al snel klam aanvoeld. Zorg ervoor dat je ademende kleding en plastic waterdichte/ water afstotende behuizing voor elektronica en waardevolle goederen in je bagage mee pakt.

Algemene indruk

Bezoekers aan het Cuyabeno Reservaat zijn vaak onder de indruk van de afgelegen ligging.

Het oerwoud vormt afwisselend en gecombineerd een dichte groene muur en een doolhof van machtige rivieren en kleine stroompjes. Het leven is overal om je heen in het Cuyabeno reservaat en je zult wel merken dat het er nooit stil is. Je kunt altijd wel iets horen zoemen, piepen, ruizen, kabbelen, huilen, brullen, of zelfs toeteren.

Groen is zonder twijfel de dominante kleur, maar hoe langer je doorbrengen in het reservaat, hoe meer kleuren je zult gaan ontdekken. Als je goed kijkt kun je tussen de bladeren de meest prachtige velle kleuren vinden, kleuren die toebehoren aan de velen exotische bloemen, vogels, reptielen en zelfs insecten!

Yasuni

Het P.N. Yasuni Amazone Reservaat heeft een oppervlakte van 9820 km2 en ligt in de Ecuadoriaanse Amazone, tussen de Napo en Curaray rivieren in de Napo en Pastaza provincies. De grens van het Yasuni reservaat ligt op ongeveer 250 km afstand van Quito en werd in 1989 uitgeroepen tot een UNESCO Biosphere Reserve.

Yasuni bestaat voor het grootste deel uit primary regenwoud en ligt binnen het geclaimde voorouderlijk grondgebied van de inheemse Huaorani bevolking.

De Amazone van Yasuni is de thuisbasis van een aantal geïsoleerd inheemse stammen, waaronder de Tagaeri en de Taromenane, die nog steeds afgesloten van de buitenwereld leven.

Het P.N. Yasuni is waarschijnlijk een vand de meest biodiverse plekken op aarde. Het Yasuni reservaat is in het centrum van een kleine zone waar de amfibie, vogel, zoogdier en vasculaire plantendiversiteit allen hun maximale niveaus van diversiteit binnen het westelijk halfrond bereiken.

Ook breekt het P.N. Yasuni wereldrecords op lokale schaal. Op minder dan 100 km2 bezit het de grootste diversiteit aan boom, amfibie en vleermuis soorten! De vleermuizensoort Lophostoma Yasuni, is zelfs endemisch in het reservaat.

Als laatste is Yasuni ook nog eens een van de rijkste plekken in de wereld voor het spotten van vogels en zoogdieren!

Helaas wordt het Amazone oerwoud van Yasuni sterk bedreigd door oliewinning, kolonisatie, ontbossing, illegale houtkap, niet-duurzame jacht en de aanleg van nieuwe wegen…